Kristal is materiaal dat bestaat uit glas dat een zekere hoeveelheid lood(II)oxide bevat.

Helder loodkristalglas werd in 1676 voor het eerst op industriële schaal geproduceerd door de Engelse glasmaker George Ravenscroft.

In natuurwetenschappelijke zin is kristalglas geen kristal, omdat de moleculen niet in een regelmatige structuur zijn gerangschikt. Glas bestaat uit een mengeling van siliciumdioxide (voornaamste bestanddeel van kwartszand) en metaaloxiden. Door het te verhitten, smelt het tot een dikke substantie die makkelijk te vormen (blazen) is en door afkoeling hard wordt, waarbij geen kristalstructuur ontstaat: glas kristalliseert niet, maar vormt een amorfe vaste stof.

Volgens Europese regelgeving moet kristal meer dan tien procent loodoxide bevatten. Als het meer dan 30 procent lood bevat, is het hoog loodkristal. Hoe hoger het loodgehalte hoe hoger de brekingsindex. Een materiaal met een hoge brekingsindex vertoont meer schittering en heeft een rijker kleurenspectrum.